Wat zijn de tekenen van een naderende bevalling?

Als we het einde van onze zwangerschap naderen, zijn ons lichaam en onze geest in opperste staat van paraatheid. De geringste vreemde gewaarwording (nou ja, we bedoelen vreemder dan een ander menselijk wezen in je buik voelen kronkelen...) trekt onze aandacht en we vragen ons telkens weer af: is dit (EINDELIJK!?) voor vandaag? 

Al heel vroeg in de zwangerschap stellen artsen een uitgerekende datum vast op basis van de laatste dag van de menstruatie (voor veel vrouwen een betrekkelijk onzeker gegeven). En natuurlijk richten we ons op deze dag, die een van de belangrijkste dagen van ons leven zal worden. Een dag om nooit te vergeten! Ja, maar ... de wetenschap (net als wij trouwens) lijkt soms te vergeten dat deze baby een klein mensje op zich is met een eigen gevoel voor humor en timing en dat hij, ondanks alle mogelijke wetenschappelijke berekeningen, gewichtsprognoses, lengtemetingen, scheenbeenomvang, enzovoort, tevoorschijn komt wanneer hij wil, punt uit. Dag of avond, week, weekend of vakantie (ja, sommige mensen kennen echt geen genade), voor of na de langverwachte D-Day, één ding is zeker: je zult doen wat hij wil dat je doet en niet andersom. Er zijn echter enkele - soms onopvallende - tekenen die u erop kunnen attenderen dat u niet de enige bent.

Er zijn duidelijke tekenen, zoals het charmante breken van de waterzak, wat vaak in het openbaar gebeurt ("Waarom plast de dame in haar broek?") en op een totaal onlogisch moment ("Kunt u de rekening snel genoeg opmaken, alstublieft, dan nemen we de rest van het menu mee om mee te nemen!) Omdat het einde van een zwangerschap nog niet sportief genoeg is, voegt Moeder Natuur er nog een grapje aan toe om onze persoonlijke Airon Man in stijl te beëindigen. Maar andere tekenen van de bevalling zijn minder bekend, maar nodigen je toch uit om je voorzichtig maar zeker voor te bereiden op de zeer spoedige komst van mini u.

Het is een kwestie van dagen

Je bent voldragen, je hebt de 37e week van de zwangerschap bereikt, dus je baby kan er elk moment uitkomen. Sommigen maken een dramatische en onverwachte entree voor die tijd, dus wees op je hoede. Wat zijn de waarschuwingstekens? 

- een zeer grote vermoeidheid. Dat is de theorie, want wij vragen ons af welk percentage vrouwen kronkelt als een kakkerlak met een 9 maanden oude buik, vooral zij die bevallen in de zomer wanneer het kwik de 30°C overschrijdt.

- het verlies van de slijmprop. Ja, nog een glamoureus zwangerschapsdetail waar niemand je over verteld heeft... #derienlesfilles. De slijmprop, die eruit ziet als een heerlijk bloederig slijm, bevindt zich in de baarmoederhals. Het is een extra bescherming voor de baby omdat het, zoals de naam al zegt, als een stop naar buiten fungeert. Hoe dichter de bevalling nadert, hoe meer de baarmoederhals verandert, wat ertoe kan leiden dat de slijmprop loskomt en wordt leeggezogen. Dit is een echt waarschuwingsteken dat de bevalling in de komende uren of dagen kan beginnen, ook al moeten sommige vrouwen nog twee tot drie weken wachten.

"Ik verloor de slijmprop vier dagen voor mijn bevalling. Ik was al twee weken ziek geweest omdat mijn baarmoederhals groeide en ik regelmatig weeën had. Ik ging gewoon naar het toilet om te plassen en toen ik mezelf afveegde, zag ik een paar fijne bloedspoortjes op het papier. PANIEK AAN BOORD! Ik kijk in de bodem van de kom en zie een hoopje slijm met bloed. Euuuuuuh ?! Ik gebruik mijn twee overgebleven hersencellen en concludeer dat ik niet aan het bevallen ben of een miskraam krijg, dat dit ding op de bodem van het toilet noch mijn baby, noch een stukje van hem is. Ik kalmeer. Ik besef dat ik geen pijn voel, niets in het bijzonder, geen sterkere weeën. Ik google (aaah de poëzie van het zoeken op internet tijdens de zwangerschap!) "slijm met bloed 9 maanden zwanger" en ik ontdek wat een slijmprop is. Ik geef toe dat ik in de verleiding kwam een foto van het ding te maken om mijn fysio te vragen of het dat echt was, maar ik vond het echt leuk en ik besloot uiteindelijk dat ik het haar niet wilde aandoen om 9.30 uur op een dinsdag. Marie-Noëlle, Milk Away MUM.

- een onderbuik. Voor sommige vrouwen is dit behoorlijk indrukwekkend. Binnen enkele dagen zakt de buik (en dus de baby) in en wordt hij veel volumineuzer. Je geeft het tellen op van het aantal keren dat je naar het toilet moet om te plassen en vergeet te zitten op iets lager dan je knieën. Je zult niet uit jezelf opstaan, dat is zeker. Tenminste niet met enige waardigheid. #saveWilly

- meer regelmatige en pijnlijke weeën. In feite, soms zijn ze pijnlijk, soms gewoon ongemakkelijk. Deze weeën, hoewel regelmatig, zijn vaak van lage intensiteit en worden Braxton-Hicks weeën genoemd. In dat geval is het raadzaam om een bad te nemen. Als de weeën niet weggaan als je in het water bent, dan wordt het serieus. Het is een beetje een cliché, maar we zeggen het toch: als je je afvraagt of dit een wee is, dat is het niet! Naarmate de uren of dagen verstrijken, zullen ze intenser worden en dichterbij komen tot de vliezen breken en/of de weeën beginnen. Niet alle vrouwen breken eerst hun waterzak.

" Ik had enorm geluk tijdens mijn bevalling: mijn baarmoederhals opende zich tot 6 cm zonder dat de weeën begonnen. In de euforie van het moment googelde ik (ja alweer!): bevallen zonder pijnlijke weeën. Nou, het is mogelijk, maar uiterst zeldzaam. Tijdens de weeën voelde ik veel druk op mijn buik, ik had moeite met ademhalen en het was helemaal niet prettig, maar ik kon zonder problemen overeind komen, ik liep, ik kletste, ik maakte grapjes, ik liep een beetje te pronken, "Zag je dat? 6 cm en niet slecht! Ik heb mijn fysio en de vroedvrouw verschillende keren gevraagd: weet je zeker dat dit geen weeën zijn? En zij antwoordden mij in het hart: vertrouw ons, je ziet er niet uit als een vrouw in arbeid. Nou, oké. En toen braken mijn vliezen. En toen kreeg ik weeën. Ik heb maar één ding te zeggen: lieve anesthesist, ik hou van je. 6 uur later lag Lily in mijn armen, ik voelde alles, ik had gewoon geen pijn, het was een Walt Disney-bevalling. Marie-Noëlle, Milk Away MUM.

- ernstige rugpijn. Dit is een intense en ongewone rugpijn. Het is een neveneffect van de weeën die versnellen en intenser worden.

- een baby die minder beweegt. Dit is een minder bekend teken dat moeilijk te interpreteren is. Plotseling, zijn de bokswedstrijden in je baarmoeder voorbij. De baby beweegt minder omdat hij geen ruimte meer heeft en spaart zijn krachten voor de grote glijbaan. Dat hij minder beweegt is normaal aan het einde van de zwangerschap, maar het kan ook een slecht teken zijn. Aarzel dus niet om een afspraak te maken met uw gynaecoloog om zeker te zijn dat alles in orde is.

Het is een kwestie van uren

- Het water brak. Vanaf dat moment willen wij tegen u zeggen: "Laat het spel beginnen". Er is geen twijfel mogelijk, de bevalling is begonnen en je kunt naar de kraamafdeling. U moet er echter rekening mee houden dat de waterzak soms barst en langzaam leegloopt, wat veel minder voor de hand ligt om op te merken. Als dit uw eerste kind is, geen stress (het heeft in ieder geval geen zin om in paniek te raken, de helft van uw bezittingen thuis te vergeten of een ongeluk te riskeren). U moet vol goede moed op weg gaan (en ook een beetje pijn, maar de adrenaline doet zijn werk, het komt wel goed!). Als je al kinderen hebt, gaat de bevalling over het algemeen sneller, dus ga naar de kraamafdeling zonder een omweg te maken naar het huis van je schoonmoeder om haar persoonlijk te vertellen dat het snel zover is.

"Is dit hoe weeën voelen? Het gevoel doet me meer denken aan een pijnlijke menstruatie, ook al zijn de pijnen regelmatig. Ik bel de hele wereld af om te weten of het weeën zijn of de beroemde vals-ware Braxton-Hicks weeën. Maar het is 1 mei, een feestdag, het is 17.00 uur, niemand antwoordt. In het beste geval had ik kunnen praten met een vroedvrouw die een berg opliep en me zou hebben gezegd dat ik me moest ontspannen en me geen zorgen moest maken. Ja, maar... de weeën worden sterker en komen dichterbij. Ik ben 36 weken zwanger, het is te vroeg! Mijn man John en ik gaan liever naar het ziekenhuis, zelfs als dat betekent dat we er stom uitzien en een koude schouder krijgen. Hij vraagt me of hij tijd heeft om te douchen. "Ja, mijn liefste! ". Vijf minuten later: "Eh, ik denk dat mijn vliezen net gebroken zijn. Het is geen vals alarm, schiet op, laten we gaan! Het is 18.15 uur als we de auto starten en het ziekenhuis is 45 minuten rijden. De langste 45 minuten van mijn leven, om al die zondagse opa's te passeren die terugkwamen van hun wandeling. Met mijn riem tussen mijn tanden en mijn voeten op het dashboard, begint het werk. Daar zijn ze: de echte weeën. Om 19.00 uur komen we aan in het ziekenhuis, nadat we de auto in een zwembad hebben veranderd omdat ik het gevoel heb dat ik liters vruchtwater heb verloren (#dankzij het autostoeltje). Covid verplicht zich, ze nemen eerst mijn temperatuur op, maar ik heb niet meer... ZIE JE NIET DAT IK AAN HET BEVALLEN BEN? Wat er daarna gebeurde is een beetje vaag. Ik werd opgehaald in een rolstoel omdat ik niet meer kon staan. Toen ik eenmaal op een bewakingstafel lag, kreeg ik te horen dat ik al op 6 cm zat. Ik ging naar de verloskamer. Geen gynaecoloog, geen ruggenprik, John trad op als vroedvrouw en om 19.15 uur: Doug was geboren. Dit is wat wij noemen een express levering. "Aurélie, Milk Away MUM.

- weeën om de vijf minuten gedurende minstens een uur. Ja, het duurt lang, maar het risico bestaat dat je wordt weggestuurd als je te vroeg komt en de kraamafdeling overvol is. En dat is echt het einde ... Bij twijfel, of als je je gestrest voelt, aarzel dan niet om het ziekenhuis te bellen waar je gaat bevallen; stel hen je vragen, leg je symptomen uit, het zijn professionals, ze zullen je helpen kalm te blijven en je vertellen wat je moet doen en wanneer je moet komen.

We wachten niet, we gaan ervoor.

- Als je vers, rood bloed verliest. Haal diep adem, concentreer je op één doel en ga zo snel mogelijk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Bel eerst een ambulance en indien mogelijk, ga naar de voordeur om het vervoer te versnellen. Bloedverlies is abnormaal maar niet altijd ernstig; alleen een arts kan dit bevestigen.

- Als je in je buik voelt dat er iets mis is. 

Tik, tock, tik, tock, de grote vergadering komt eraan. Bereid je voor op een tsunami van emoties.